از آنجایی که اقدامات نظامی و تروریستی و نیز تحریم های اقتصادی نتوانست انقلاب اسلامی را در مقابل استکبار جهانی به زانو درآورد، آمریکا برای مهار قدرت جمهوری اسلامی از راهبرد تهاجم گسترده فرهنگی و به دنبال آن جنگ نرم استفاده کرد.
قدرت نرم به معنای توانایی نفوذ در رفتار دیگران بدون تهدید و یا پرداخت هزینه به شمار آورد.
از مهمترین ابزارهای فرهنگی جنگ نرم علیه ایران اسلامی می توان به ابزار رسانه اشاره کرد، رسانه در تمامی جنگ های قرن بیستم همواره به مثابه ابزاری برای جنگ روانی و تبلیغاتی از سوی بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار گرفته اند.
فرماندهان جنگ رسانه ای همانا استراتژیست های عملیات روانی و متخصصان تبلیغاتی و کارگزاران رسانه ای بین المللی هستند، سربازان این جنگ نیز خبرنگاران، گزارشگران، سردبیران و نویسندگان رسانه های مختلف اعم از مکتوب، صوتی و تصویری، ماهواره ای و اینترنتی و الکترونیکی هستند.
جنگ رسانه ای قواعد و مقررات خاص خود را دارد، تصویرسازی، افکارسازی، تحریف، دستکاری اطلاعات، بمباران خبری، جعل خبری، مرعوب سازی، شایعه سازی، تبلیغات، شوک های خبری، بزرگ نمایی و برجسته سازی از جمله این قواعد هستند.
طراحان جنگ نرم به دنبال ایجاد تغییر در باورها و اعتقادات، افکار و اندیشه ها، رفتار و ساختار سیاسی، فرهنگی و اجتماعی هستند.
هدف عمده در جنگ نرم ایجاد تغییر در افکار و اعتقادات جامعه است تا زمینه و بسترهای لازم برای تغییردر اندیشه و ساختار جامعه فراهم شود چراکه هدف نهایی در جنگ نرم علیه یک ملت، ایجاد تغییر و دگرگونی در ساختار سیاسی ، فرهنگی و اجتماعی آن جامعه و جایگزین کردن ساختارهای جدید می باشد.
بنابراین باید اذعان داشت که جنگ نرم در عرصه فرهنگ با شدت تمام جریان دارد، این نظریه ناشی از توهم توطئه نیست و شواهد کاملا آشکاری بر این مدعا وجود دارد که از آن جمله گستردگی تلاش غرب در بهره گیری از ابزار رسانه با هدف تحقق بخشیدن به جنگ نرم فرهنگی در کشورهای در حال توسعه به ویژه نظام های دینی و اسلامی می باشد.
